دیوار صورتی: نقد و بررسی فیلم تام کالن

آغازها و کینه ها ، خاطرات و استعفا: دیوار صورتی فیلم احساسی است که با صادقانه در مورد رشد و دوری از روابط صحبت می کند.

همه روابط برابر است. آنها در غم و اندوه های سرخوشی متولد می شوند ، در افزایش احساس و صمیمیت رشد می کنند ، سپس در گهواره تثبیت می شوند که در آن نقاط قوت و ضعف خود و دیگری را پیدا می کنند ، آماده زندگی مشترک ، شورش و افراط کردن به لطف تغذیه از عشق و علی رغم آشفتگی هایش از این لحظه است که روابط تغییر می کند. آنها از نظر مردم متفاوت هستند و به سرعت به سمت اشتراک طولانی و طولانی مدت پیش می روند و یا لحظه ای را نشان می دهند که همه چیز ، در وجود شخصی به عنوان یک زوج ، شروع به تغییر می کند. از آنجا که همیشه نقطه شکست وجود دارد ، همیشه یک لحظه وجود دارد که همان چیزی است که سرنوشت رابطه را تغییر داده ، آن را جلوی آن واقعه ناخواسته قرار داده و با سردی به او نشان داده است که دیگر موردی نیست. به تعویق بیندازند.

با این وجود ، وقتی چیزی می شکند ، تقلب غیرممکن است ، در حالی که سعی در یافتن راه حلی برای غلبه بر درد دارید که از این پس به طور مداوم در گوشه ای زیرزمینی از روابط کبودی قرار می گیرد. توهمی که با این ایده وجود دارد که می تواند آن بار را رها کند ، مصمم است که آن را به آرامی از بین ببرد ، با در نظر گرفتن بازگشت چرخه ای و عمیق تر آن ، ریشه خیلی بیشتر از گذشته را ندارد.

در آن لحظه غیر قابل تصور است که کارگردان تام کالن می خواهد با Pink Pink بیاورد ، تا عنصر اصلی شخصیت های جنا و لئون را از طریق قطعات مختلف ، صحنه های مجرد و سکانس های زمانی پیدا کند تا در بازسازی داستان آنها جایگزین شود. عشق ، در جهش بین سالهای مختلف روابطشان و مخلوط کردن دومی در فیلم.

دیوار رنگ صورتی - اولین دیوار تام کالن ، اولین کارگردانی سینما و فیلمنامه

هرگز به طور مستقیم به ماشه غرق نشوید ، اما آن را مانند یک اکو برای بخش های مختلفی که این فیلمنامه می خواهد نشان دهد ، تلخ کنید ، فیلم احساساتی بازیگر سابق داونتون ابی ، در اولین کارگردانی و نویسندگی خود ، نشانگر گذار از شیمی از راه دور ، از کاوش با تفریح ​​و عدم توجه به غیرممکن بودن لمس ، مترادف با ناسازگاری بیشتر است که جای پشیمانی را فراهم می کند.

با برگرداندن شخصیت ها به روزهای شادشان ، کالن مشکلات خود را درست همانطور که در هر زوج اتفاق می افتد ، مطرح می کند و وظیفه رسوب تنبلی و عدم تحمل را با گذشت زمان می گذارد ، کینه را گسترده تر می کند تا دیگر نتوانید آن را نگه دارید و آن را تبدیل کنید. حضوری که جایی برای تلاش برای نزدیک تر شدن باقی نمی ماند. آن عزیمت از احساسات ، همچنین موتور تماس های جسمی ، جایی را برای جمع آوری زنگ زدگی چیزی که در آنجا بوده است ، ایجاد می کند ، اما با این وجود ، اکنون اهداف و اهدافی که از هم متمایز است ، و همچنین جسم و احساسات است.

دیوار صورتی - بین خاطرات و غم و اندوه ، احساسات و تجدیدنظرهای پوچی 

با عکاسی از بابی شاور که همه چیز را در ابعاد دیگری قرار می دهد ، جهانی گرانول که در آن برای تجزیه و تحلیل و بازپس گیری مراحل نشان دهنده پیوند بین لئون و جنا ، کارگردان تام کالن کارگردان دوربین خود را حرکت می دهد تا همیشه آن را به طور کامل قرار دهد. استقلال با توجه به صحنه. کاراکترها هرگز محوری نیستند ، زوایای تیراندازی ، شباهت های بازیگران را به دلخواه خود برش می دهد ، آنها را به گوشه های صفحه نمایش واگذار می کند یا حتی آنها را تقریباً کاملاً خارج از قطر می گذارد.

مصنوعی بودن فیلمساز حل می شود ، با این حال ، هنگامی که او مجبور است برای ترجمه مستقیم مترجمان خود ، آزادی این حقیقت را در صحنه حفظ کند ، هیچ بسته بندی چیزی از پیش تعریف شده را ترک نکند ، اما این رویدادها را برای شگفتی برای ارائه آنها ترک کند و یک طبیعی بودن را فراهم کند. که نزدیکی که از واقعیت به فیلم می رود کمک و تقویت می کند. تنها در خاطرات است که کالن به شواهد مصلحت برمی گردد و سال اول دوئه ، به ویژه شب ملاقات آنها را در قالب متفاوت و یکنواختی رقم می زند. یک حافظه واقعی ، در اندازه و فریم. فیلمی که دوست دارید برای همیشه حفظ کنید و به همین ترتیب ، حتی پس از همه اشتباهات در حافظه قرار خواهد گرفت.

در حالی که از ویژگی های خاص طرح و یا پالایش دیالوگ ها ایستادگی نکرده است ، Pink Wall می داند که چگونه با بیننده صحبت کند تا اینکه کار ساده اش بتواند باعث شود شما فکر کنید ، ارتباط مستقیمی با مخاطبان خود دارد و شما را با خیال پردازی های عاشقانه یا خیانت های غرق در اشک فریب نمی دهد. . این واقعیتی است که در آن هر کس می تواند یا تا به حال کسی را پیدا کند که با آن کار تام کالن را بشناسید. همان که در آن ، با وجود ناامیدی عمومی ، به طور دوره ای احساس می کنید می خواهید برگردید ، حتی اگر فقط با ذهن خودتان باشد.